Όσο ζώ μαθαίνω...

Σήμερα βρέθηκα σε μια παρέα όμορφη και δημιουργική...
Ηταν όλοι πολύ πρόθυμοι να ακούσουν την παραμυθού να τους λεέι ιστορίες που θα τους ταξίδευαν ..Οταν άρχισα να διηγούμε μια όμορφη ιστορία με κοιτούσαν μέσα στο στόμα ...Τα μάτια τους έλαμπαν ...όταν η ιστορία τελείωσε ...περίμενα να μου πουν τις εντυπώσεις τους ..αλλά σιωπή... τότε ρώτησα ...σας άρεσε ; Και η απάντηση αγαπημένοι μου φίλοι ήταν πως δεν με άκουσαν καν ....ήταν βαρήκοοι ...αλλα διάβασαν τα χείλη μου ...και άγγιξα την καρδιά τους !Πραγματικά εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου σφίχτηκε στο στήθος ...Πόση δύναμη έχει η γλώσσα του σώματος ...πόσο σημαντική είναι η εκφραση του προσώπου !Αν γυρνούσα την πλάτη μου και τους έλεγα το παραμύθι τότε δεν θα είχαν μέσα τους κανένα όμορφο συναίσθημα ! Σήμερα λοιπόν επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά  πως η έκφραση του προσώπου μας είναι το Α και το Ω  στην επικοινωνία μας . Γι αυτό σας λέω κάθε μέρα ...χαμογελάστε , θυμώστε , φωνάξτε ...βγάλτε απο μέσα σας όλα τα συναισθηματα σας...να φανούν στο πρόσωπο σας ....μόνο έτσι θα νιωσετε την ελευθεριά !

Posted in: Παραμυθένια Ημερονύχτια