Χαμογελάτε σε κάθε ευκαιρία....
Χαμογελάτε σε κάθε ευκαιρία. Όχι γιατι η ζωή είναι εύκολη ,ή τέλεια ,ή όπως ακριβώς θα θέλατε ,αλλά επειδή έχετε επιλέξει να είστε ευτυχισμένοι και ευγνώμων για όλα τα καλά πράγματα που έχετε και όλα τα προβλήματα που ξέρετε ότι δεν έχετε .
Ζήσε έντονα..
Ζήστε έντονα τώρα μέχρι τρέλας , χωρίς να φοβάστε ότι θα πεθάνετε απο ζωή, έτσι και αλλιώς κάποτε όλοι θα πεθάνουμε απο θάνατο... .
Να τρέχεις στο φώς..
Να τρέχεις προς το φώς , μην περιμένεις να δείς αυτό που συνάντησες χθες... Άφησε τα μάτια ανοιχτά και προσπάθησε να καταλάβεις ότι το σήμερα έχει κάτι απο το χθές και κάτι απο το αύριο ...
Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017
Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017
Σκοτινιάζει ...
8:19 μ.μ.
enaparamithi
No comments
Και όσο περνά η ώρα ...τα γαλάζιο της γίνεται μπλε...και το μπλέ μαυρίζει
Ο ήλιος χάνεται , όσο και αν παλεύει να κρατήσει το χρώμα της δε τα καταφέρνει ...
Σκοτινιάζει ο ουρανός ...μαυρίζει αυτή ...ναι αυτή ..ναι η θάλασσα ...
Που είναι τόσο γαλανή ...μια αλυσίδα όλα τους , το ένα ακολουθεί το άλλο ...χέρι χέρι !
Διαδοχικές κινήσεις ...και ύστερα ηρεμία και σιωπή ..δεν άκουσα ...δεν είδα τίποτα !!!
St.Fr.
Ο ήλιος χάνεται , όσο και αν παλεύει να κρατήσει το χρώμα της δε τα καταφέρνει ...
Σκοτινιάζει ο ουρανός ...μαυρίζει αυτή ...ναι αυτή ..ναι η θάλασσα ...
Που είναι τόσο γαλανή ...μια αλυσίδα όλα τους , το ένα ακολουθεί το άλλο ...χέρι χέρι !
Διαδοχικές κινήσεις ...και ύστερα ηρεμία και σιωπή ..δεν άκουσα ...δεν είδα τίποτα !!!
St.Fr.
Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017
Κυριακή 28 Μαΐου 2017
Κυριακή 7 Μαΐου 2017
Κυριακή 30 Απριλίου 2017
Το στεφάνι απο αγριολουλουδα ...
9:51 μ.μ.
enaparamithi
No comments
Παραδοσιακά την πρώτη του Μάη κρεμάμε στην εξώπορτά μας στεφάνι από
λουλούδια για να υποδεχτούμε αυτόν τον μήνα που είναι ο μήνας των
λουλουδιών και εξαγγέλει τον ερχομό του καλοκαιριού. Από πού όμως πήρε
το όνομά του και γιατί κρεμάμε στεφάνι;
Ο μύθος για τον Μάη
Ο Μάης ονομάστηκε έτσι απ την Ρωμαική θεότητα Maja, πού ήταν η Ελληνική θεότητα Μαία η μητέρα του Ερμή. Σε αυτό το μήνα οι παππούδες μας έβαζαν τον αντίστοιχο μήνα Μουνιχιώνα και τον Θαργιλιώνα.
Το όνομά του σήμαινε ο μήνας που ο ήλιος καίει και γεννάει.
Ο μύθος για τον Μάη
Ο Μάης ονομάστηκε έτσι απ την Ρωμαική θεότητα Maja, πού ήταν η Ελληνική θεότητα Μαία η μητέρα του Ερμή. Σε αυτό το μήνα οι παππούδες μας έβαζαν τον αντίστοιχο μήνα Μουνιχιώνα και τον Θαργιλιώνα.
Το όνομά του σήμαινε ο μήνας που ο ήλιος καίει και γεννάει.
Οι παππούδες μας ήταν ,όπως ξέρουμε, φανατικοί φυσιολάτρες και με τόσα
λουλούδια γύρω τους φυσικό ήταν να ξεχύνονται στις εξοχές και να
απολαμβάνουν τις ομορφιές της φύσης. Μιά γιορτή ήταν ότι πιό φυσικό
αυτές τις μέρες,δεν νομίζετε;
«Pόδον, άνθος των ερώτων
αναμίξωμεν τω Bάκχω
ρόδον, ω+ ωραίον άνθος
ενθέντες τοις κροτάφοις
ευθυμήσωμεν εν τούτοις»
εξυμνεί ο Ανακρέων
Όπως ήταν φυσικό σιγά σιγά έγινε και επίσημη γιορτή στην Αθήνα, τα ανθεστήρια όπου εκεί οι κοπέλλες αναστούσαν τον σκοτωμένο Ευάνθη (δεν ήταν άλλος απ τον Διόνυσο) ραίνοντάς τον με άνθη και φορώντας του στεφάνια από λουλούδια στο κεφάλι. Μετά παρακαλώντας, πότε με γοερά κλάματα και πότε με τραγούδια να αναστηθεί, χόρευαν γύρω του μέχρι που ο νέος αναστηνόταν. Πήγαιναν μετά με αγκαλιές λουλούδια στην Ακρόπολη.
Από αυτή την γιόρτη έμεινε το στεφάνι.
Στά μετέπειτα χρόνια ο λαός μας πίστευε πως τον Μάη μήνα μπορούσαν να έρθουν και καλά και κακά πραάγματα και δεν παντρευόντουσαν γιατί έλεγαν πως τέτοιο μήνα παντρεύονται και τα ζώα. Γιά να ξορκίσει λοιπόν το κακό, πού ίσως ερχόταν, έφτιαχναν στεφάνια από σκόρδο και τσουκνίδα και αγριολούλουδα και το κρεμούσαν στην εξώπορτά τους.
Εξ ού και το σημερινό έθιμο του μαγιάτικου στεφανιού.
«Pόδον, άνθος των ερώτων
αναμίξωμεν τω Bάκχω
ρόδον, ω+ ωραίον άνθος
ενθέντες τοις κροτάφοις
ευθυμήσωμεν εν τούτοις»
εξυμνεί ο Ανακρέων
Όπως ήταν φυσικό σιγά σιγά έγινε και επίσημη γιορτή στην Αθήνα, τα ανθεστήρια όπου εκεί οι κοπέλλες αναστούσαν τον σκοτωμένο Ευάνθη (δεν ήταν άλλος απ τον Διόνυσο) ραίνοντάς τον με άνθη και φορώντας του στεφάνια από λουλούδια στο κεφάλι. Μετά παρακαλώντας, πότε με γοερά κλάματα και πότε με τραγούδια να αναστηθεί, χόρευαν γύρω του μέχρι που ο νέος αναστηνόταν. Πήγαιναν μετά με αγκαλιές λουλούδια στην Ακρόπολη.
Από αυτή την γιόρτη έμεινε το στεφάνι.
Στά μετέπειτα χρόνια ο λαός μας πίστευε πως τον Μάη μήνα μπορούσαν να έρθουν και καλά και κακά πραάγματα και δεν παντρευόντουσαν γιατί έλεγαν πως τέτοιο μήνα παντρεύονται και τα ζώα. Γιά να ξορκίσει λοιπόν το κακό, πού ίσως ερχόταν, έφτιαχναν στεφάνια από σκόρδο και τσουκνίδα και αγριολούλουδα και το κρεμούσαν στην εξώπορτά τους.
Εξ ού και το σημερινό έθιμο του μαγιάτικου στεφανιού.
Τρίτη 18 Απριλίου 2017
Σάββατο 15 Απριλίου 2017
Πέμπτη 13 Απριλίου 2017
Δευτέρα 10 Απριλίου 2017
Σάββατο 11 Μαρτίου 2017
Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017
Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017
Τρίτη 7 Μαρτίου 2017
Για μένα μιλώ ...για σένα ....για εκείνη...δεν το κατάλαβες ακόμα ;
7:22 μ.μ.
enaparamithi
No comments
Μην ερωτευτείς ποτέ μια γυναίκα που απολαμβάνει το διάβασμα , μια γυναίκα που νιώθει πολύ, μια γυναίκα που γράφει...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα έξυπνη, μάγκα, τρελή...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που ξέρει αυτά που ξέρει και επιπλέον, ξέρει και πως να πετά ...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που μπορεί να γελά ή να κλαίει καθώς κάνει έρωτα και ξέρει να μετατρέπει τη σάρκα της σε πνεύμα ...μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που αγαπά την ποίηση (αυτές είναι οι πιο
επικίνδυνες),
που μπορεί να μείνει ακίνητη για ώρα μπροστά από έναν πίνακα και να τον θαυμάζει...ή που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς μουσική...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα, που ενδιαφέρεται για την πολιτική που δεν αντέχει την αδικία...που είναι επαναστάτρια...
μια γυναίκα που της αρέσουν τα σπορ και δεν αντέχει με τίποτα την τηλεόραση...γυναίκα που είναι όμορφη ψυχή τε και σώματι...
Μην ερωτευτείς ποτέ μια τέτοια γυναίκα παθιασμένη, παιχνιδιάρα ,διαυγή
και χωρίς ευλάβεια...
Να εύχεσαι να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα σαν αυτή γιατί όσο και αν σε αγαπά και μένει μαζί σου... στο πλάι σου ή όχι..από μια τέτοια γυναίκα, δεν επέστρεψε ποτέ κανείς ...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα έξυπνη, μάγκα, τρελή...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που ξέρει αυτά που ξέρει και επιπλέον, ξέρει και πως να πετά ...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που μπορεί να γελά ή να κλαίει καθώς κάνει έρωτα και ξέρει να μετατρέπει τη σάρκα της σε πνεύμα ...μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που αγαπά την ποίηση (αυτές είναι οι πιο
επικίνδυνες),
που μπορεί να μείνει ακίνητη για ώρα μπροστά από έναν πίνακα και να τον θαυμάζει...ή που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς μουσική...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα, που ενδιαφέρεται για την πολιτική που δεν αντέχει την αδικία...που είναι επαναστάτρια...
μια γυναίκα που της αρέσουν τα σπορ και δεν αντέχει με τίποτα την τηλεόραση...γυναίκα που είναι όμορφη ψυχή τε και σώματι...
Μην ερωτευτείς ποτέ μια τέτοια γυναίκα παθιασμένη, παιχνιδιάρα ,διαυγή
και χωρίς ευλάβεια...
Να εύχεσαι να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα σαν αυτή γιατί όσο και αν σε αγαπά και μένει μαζί σου... στο πλάι σου ή όχι..από μια τέτοια γυναίκα, δεν επέστρεψε ποτέ κανείς ...
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017
Οταν η θάλασσα ερωτεύτηκε το φεγγάρι ...
7:54 μ.μ.
enaparamithi
1 comment
“Κάποτε η θάλασσα ερωτεύτηκε το φεγγάρι,ενώ θα ‘πρεπε να ερωτευτεί την ακτή.
Μήνες ολόκληρους βασανιζόταν, να μη παραδοθεί σε αυτόν τον έρωτα.
Αρρώστησε βαρειά από τούτο τον μεγάλο της πόθο. Κανένα πλάσμα του βυθού δε μπορούσε να την παρηγορήσει, δε μπορούσε να την πείσει πως μακριά από το φεγγάρι θα ήταν καλά.
Το φεγγάρι, τη φώτιζε, κάθε βράδυ τη φώτιζε πλατειά και ασημένια.
Και μια νύχτα του παραδόθηκε.
Όλοι τους συζητούσαν. Δεν είχαν κανένα κοινό, έτσι όπως το φεγγάρι άνηκε στον ουρανό και η θάλασσα στη γη.
Μα η θάλασσα χαμογελούσε συνέχεια στο φεγγάρι και το φεγγάρι στη θάλασσα και οι δυο τους θλίβονταν, όταν τους έκρυβαν τα σύννεφα.
Κι ακούραστα, αγαπιόντουσαν.
Περνούσαν μέρες χωρίς να ειδωθούν. Για το φεγγάρι τα προβλήματα άρχιζαν και τελείωναν στον ουράνιο θόλο, για τη θάλασσα στη γη.
Κι από τον αταίριαστο αυτόν, δυνατό ,έρωτα, γέννησε τα χίλια και ένα κύματά της, τα χίλια και ένα βάθη της.
Πολλά πλάσματα της γης ,της το υπενθύμισαν:“Κάποτε τα νερά σου ήταν ήρεμα και κανένα βάθος σου δε τρόμαζε. Τώρα;”
Κι εκείνη δεν απαντούσε. Στωικά περίμενε πάντα, ως να καθαρίσει και πάλι ο ουρανός.
Είχαν δίκιο οι φίλοι της που την συμπονούσαν.
Τι θα ‘ταν όμως η θάλασσα, αν δε καταστρεφόταν γλυκά από έναν τέτοιον έρωτα;
Δε θα ‘ταν θάλασσα.”
Μήνες ολόκληρους βασανιζόταν, να μη παραδοθεί σε αυτόν τον έρωτα.
Αρρώστησε βαρειά από τούτο τον μεγάλο της πόθο. Κανένα πλάσμα του βυθού δε μπορούσε να την παρηγορήσει, δε μπορούσε να την πείσει πως μακριά από το φεγγάρι θα ήταν καλά.
Το φεγγάρι, τη φώτιζε, κάθε βράδυ τη φώτιζε πλατειά και ασημένια.
Και μια νύχτα του παραδόθηκε.
Όλοι τους συζητούσαν. Δεν είχαν κανένα κοινό, έτσι όπως το φεγγάρι άνηκε στον ουρανό και η θάλασσα στη γη.
Μα η θάλασσα χαμογελούσε συνέχεια στο φεγγάρι και το φεγγάρι στη θάλασσα και οι δυο τους θλίβονταν, όταν τους έκρυβαν τα σύννεφα.
Κι ακούραστα, αγαπιόντουσαν.
Περνούσαν μέρες χωρίς να ειδωθούν. Για το φεγγάρι τα προβλήματα άρχιζαν και τελείωναν στον ουράνιο θόλο, για τη θάλασσα στη γη.
Κι από τον αταίριαστο αυτόν, δυνατό ,έρωτα, γέννησε τα χίλια και ένα κύματά της, τα χίλια και ένα βάθη της.
Πολλά πλάσματα της γης ,της το υπενθύμισαν:“Κάποτε τα νερά σου ήταν ήρεμα και κανένα βάθος σου δε τρόμαζε. Τώρα;”
Κι εκείνη δεν απαντούσε. Στωικά περίμενε πάντα, ως να καθαρίσει και πάλι ο ουρανός.
Είχαν δίκιο οι φίλοι της που την συμπονούσαν.
Τι θα ‘ταν όμως η θάλασσα, αν δε καταστρεφόταν γλυκά από έναν τέτοιον έρωτα;
Δε θα ‘ταν θάλασσα.”
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017
Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017
Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017
Δύο είδη ...για μένα !
10:37 π.μ.
enaparamithi
No comments
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων στη ζωή μας ....
αυτοί που είναι εύκολο να είσαι μαζί τους , αλλά εξίσου εύκολο να είσαι χωρίς αυτους .....
και αυτοί που είναι δύσκολο να είσαι μαζί τους , αλλά αδύνατο να ζήσεις χωρίς αυτούς .
Εμείς απλά διαλέγουμε όχι ποιους θα βάλουμε στη ζωή μας ... θέλοντας και μη ..υπάρχουν ...αλλά διαλέγουμε ποιό απο τα δύο είδη μας ολοκληρώνει ..μας ξεχυλίζει ...μας απογειώνει ...μας κάνει να υπάρχουμε ....να ΖΟΥΜΕ σε αυτό το είδος εμείς δίνουμε αυτό που έχουμε κρυμένο βαθιά και χαμογελαμε με τα ματια .
Σ.Φ