Μην εγκαταλείπεις....

Ήταν μια φορά μια κάμπια που είχε ερωτευτεί ένα λουλούδι.

Ήταν οπωσδήποτε ένας αταίριαστος έρωτας, αλλά το έντομο δεν σκόπευε να αποπλανήσει το λουλούδι ούτε να κάνει σχέση μαζί του.
Ούτε καν ήθελε να του μιλήσει για έρωτα. Ονειρευόταν μόνο να φτάσει μέχρι το λουλούδι και να το δώσει ένα φιλί. Μόνο ένα φιλί.
Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα η κάμπια έβλεπε τον αγαπημένο της όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο μακριά. Κάθε νύχτα, ονειρευόταν πως τελικά το έφτανε και τον φίλαγε.
Μια μέρα, η μικρή κάμπια αποφάσισε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει να ονειρεύεται κάθε νύχτα το λουλούδι και να μην κάνει τίποτα για να πραγματοποιήσει το όνειρο της. Έτσι, θαρραλέα, ανακοίνωσε στους φίλους της τους σκαραβαίους, τα μυρμήγκια και τα σκουλήκια, ότι θα σκαρφάλωνε
στο κοτσάνι, για να φιλήσει το λουλούδι.
Όλοι συμφωνούσαν πως είχε τρελαθεί, και οι περισσότεροι προσπάθησαν να τη μεταπείσουν, αλλά δεν υπήρχε τρόπος: η κάμπια σύρθηκε μέχρι τη ρίζα του μίσχου κι άρχισε την ανάβαση. Σκαρφάλωνε όλο το πρωί κι όλο το απόγευμα αλλά, όταν ο ήλιος κρύφτηκε, οι μύες της είχαν εξαντληθεί.
«Θα περάσω τη νύχτα πιασμένη απ’ το μίσχο, κι αύριο θα συνεχίσω να ανεβαίνω.
Είμαι πιο κοντά απ’ ότι χτες» σκέφτηκε, παρόλο που είχε ανέβει μόνο δέκα εκατοστά, ενώ το λουλούδι ήταν πάνω από ενάμισι μέτρο ψηλό. Ωστόσο, το χειρότερο είναι πως, ενώ η κάμπια κοιμόταν, το γλοιώδες και υγρό σώμα της γλίστρησε πάνω στο κοτσάνι και η κάμπια ξύπνησε εκεί ακριβώς απ’ όπου είχε ξεκινήσει μια μέρα πριν. Η κάμπια κοίταξε προς τα πάνω και σκέφτηκε πως έπρεπε να κάνει διπλή προσπάθεια κατά τη διάρκεια της μέρας και να πιαστεί καλύτερα τη νύχτα. Οι καλές της προθέσεις δεν ωφέλησαν καθόλου. Κάθε μέρα η κάμπια σκαρφάλωνε, και κάθε νύχτα γλιστρούσε ξανά μέχρι κάτω. Ωστόσο, κάθε νύχτα, ενώ γλιστρούσε ασυναίσθητα, συνέχιζε να ονειρεύεται το ποθητό φιλί. Οι φίλοι της
της ζήτησαν να παραιτηθεί από το όνειρο της, ή να ονειρευτεί κάτι άλλο, αλλά η κάμπια υποστήριξε με λογική, ότι δεν μπορούσε να αλλάξει το όνειρο που έβλεπε ενώ κοιμόταν κι ότι, αν εγκατέλειπε τα όνειρα της, θα έπαυε να είναι αυτό που ήταν. Όλα συνεχίστηκαν έτσι για μέρες, μέχρι που ένα βράδυ..
Ένα βράδυ η κάμπια ονειρεύτηκε τόσο έντονα το λουλούδι, που τα όνειρα της μετατράπηκαν σε φτερά,και το πρωί η κάμπια ξύπνησε πεταλούδα, άπλωσε τα φτερά της, πέταξε μέχρι το λουλούδι και το φίλησε.

Posted in: Παραμύθια