To δέντρο της δίψας ...

Μια φορά κι έναν καιρό τα πολύ παλιά χρόναι ότα ακόμα ζόυσαν στη γη οι δεινόσαυροι, υπήρχε μια περιοχή που λεγότανε Μονόδεντρο .
Πήρε το όνομα αυτό , επειδή σε εκείνο το μέρος δεν υπήρχε τίποτα άλλο μόνο ένα μεγάλο δέντρο . Το δέντρο αυτό λεγόταν : Το δέντρο της δίψας....
Οι διαβάτες που περνούσαν απο εκεί , έδιναν τις επιθυμίες τους στο δέντρο και αυτό έσβηνε τη δίχα του . Έτσι κάθε πλάσμα της γής έβλεπε το δέντρο με τα δικά του μάτια , διαφορετικό . Δηλαδή :Τα παιδιά που περνούσαν απο εκεί , έβλεπαν ένα δέντρο γεμάτο με παιχνίδια , στολίδια και δώρα .Διάφοροι άπληστοι τυχοδιώκτες , έβλεπαν ένα δέντρο γεμάτο με χρήματα και λαμπερά διαμάντια .Οι καρδερίνες , τα χελιδόνια και τ΄αηδόνια έβλεπαν πολύχρωμα κλαδιά.Τα ερωτευμένα ζευγάρια έβλεπαν ένα δέντρο γεμάτο με καρδιές για να φωλιάσουν την αγάπη τους . Οι δάσκαλοι , οι δασκάλες και οι διανοούμενοι έβλεπαν ένα δέντρο με βιβλιά , έτοιμοι να το διαβάσουβν και να ρουφήξουν τις γνώσεις του .Οι πεταλούδες έβλεπαν ένα δέντρο γεμάτο με λουλουδια . Οι γιονονιφάδες έβλεπαν ένα παγωμένο δέντρο έτοιμο να τις δεχτεί στα κλαδιά του .Το κοπάδι έβλεπε ενα καταπράσινο δέντρο με παχιά σκιά . Η καμηλοπάρδαλη έβλεπε ένα ψυλό δέντρο για να μπορεί να φτάνει στα κλαδιά του χωρίς να σκύβει .Οι νυχτερίδες έβελεπαν ένα σκοτεινό δέντρο έτοιμο να τις υποδεχτεί στα κλαδιά του .Τα γαϊδουράκια και οι ακρίδες έβλεπαν ένα δέντρο με ζουμερά φρούτα ,δαμάσκηνα , αχλάδια , ακτινίδια ,ανανάδες και ροδάκινα , ώριμα και λαχταριστά !Το δέντρο ήταν πολύ δημοφιλές . Έρχονταν πλάσματα απο τα πέρατα της γής για να το επισκεφτούν και να δούνε τα δυνατά κλαδιά του . Όοι έβλεπαν αυτό που επιθυμούσαν και έφευγαν ευχαριστημένοι . Ένα βράδυ ,έτσι ξαφνικά το δέντρο σταμάτησε να διψάει . Είχε σβήσει η διψα του για πάντα α, δεν έπαιρνε πια τις επιθυμιές του κόσμου και δεν έδινε άλλες εικόνες και αυταπάτες. Ο κόσμος σιγά σιγά σταμάτησε να το επισξκέπτεται και ο τόπος ερήμωσε . Τότε τοι δέντρο κατάλαβε ότι ήρθε ο καιρός να δέιξει τον πραγματικό του εαυτό. Δηλαδή αυτό που πραγματικά ήταν . Θα έμεναν κοντα του οι αληθινοί του φίλοι . Αυτοι που θα διέκριναν την πραγματική του ομορφιά και θα το αποδέχονταν χωρίς ανταλλάγματα .Πράγματι οι φίλοι που στάθηκαν δίπλα του ήταν λιγοι αλλά διαλεχτοι. Το χειμώνα το συντρόφευαν οι χριονονιφάδες , την ανοιξη , κάθε λογης λουλουδια ,το καλοκαίρι ,οι πηγολαμπιδες και το φθινόπωρο τα παιδιά τραγουδούσαν στη φεγγαράδα .

Posted in: Παραμύθια