Ζούμε την εποχή που η μόνη ηδονή που υπάρχει είναι να είσαι ζωντανός .Όλα τα υπόλοιπα είναι μιζέρια . ΖΩ.... κάθε μέρα ξυπνώ, αναπνέω , μυρίζω, βλέπω , αισθάνομαι ...σκέφτομαι .Ναι σκέφτομαι ... Πως μπορούμε να παραβλέψουμε αυτό το θείο δώρο .Πως γίνεται να μην χαμογελάσουμε και σήμερα που ζήσαμε αυτή τη μέρα . Μην ξεχάσεις αυτές τις στιγμές που έζησες και τα μαθήματα που σου έδωσαν όταν θα βγεις από τη ζεστασιά του σπιτιού σου .Όταν θα είσαι πια αντιμέτωπος με μια άλλη πραγματικότητα και όχι αυτή που είχες αφήσει . Τίποτα δεν θα είναι ίδιο αγαπημένοι μου ...ούτε εσείς μέσα σας...όμως ούτε η ζωή γύρω σας. Τότε θα χρειαστεί να δείξουμε στον εαυτό μας πως δεν πήγαν χαμένες οι μέρες που πέρασαν άλλα μας γέμισαν δύναμη, αντοχή και μας έκαναν να δούμε τι έχει αξία στη ζωή που θα συνεχίσουμε... τότε θα δούμε τι αξία έχει να μπορούμε να αγγίζουμε...να αγκαλιάσουμε αληθινά τον Άνθρωπο. Τον Άνθρωπο που πληγώσαμε ..που παραμελήσαμε ...που ξεχάσαμε ...αυτόν τον άνθρωπο που δεν του δώσαμε την αξία που θα του έπρεπε ...μέσα σε αυτούς τους ανθρώπους είμαστε και εμείς ...ο ίδιος μας ο εαυτός ανήκει στην κατηγορία που δεν του δώσαμε την πρέπουσα προσοχή ...αλλά του δώσαμε πράγματα που δεν είχαν νόημα ..τον παραπλανήσαμε ..θέλαμε να πιστεύει ότι έχει ανάγκη από πράγματα που δεν έχουν σημασία ..πράγματα ψεύτικα ...χάσαμε εμάς . Μέσα στην ατυχία μας ...είμαστε τυχεροί όμως...ξεκινάμε απο την αρχή . Αναθεωρούμε και προχωράμε απο το μηδεν ...απο την αρχή τη νέα μας ζωή . Σταυρούλα Φραγκουδάκη
Posted in: Λόγια Καρδιάς
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου