Μια αγκαλιά!

Πιο πολύ απο όλα ξέρεις τί μου έλειψε;
Μια αγκαλία ...μια αγκαλία που να σταματάει το χρόνο ...μου έλειψε το άγγιγμα με γυμνό χέρι . Θέλω να πιάσω με τα δάκτυλα μου το πρόσωπο των ανθρώπων μου ...να μυρίσω την μυρωδιά τους απο κοντα . Πόσο ξένο και μακρυνό φαντάζει αυτό . Τρομέρο ...Η αγκαλία ήταν τόσο πολύ μεσα στη ζωή μας ...και ειδικά στην χώρα μας ..είμαστε τόσο ζεστός και συναισθηματικός λαός που νομίζω ότι το χειρότερο που μπορούσε να μας συμβεί ..ήταν αυτό . Να μας στερίσουν την επαφή ..το άγγιγμα ...με μια αγκαλία εκφράζαμε όλα μας τα συναισθήματα .Τώρα όλα αυτά τα συναισθήματα που έχουμε είναι στοιβαγμένα μέσα μας και δεν ξέρουμε τί να τα κάνουμε . Δεν είναι εδώ κανεις να τα δώσουμε ...και η λαχτάρα μας μεγαλώνει για εκείνη τη στιγμή .. Φαντάζομαι τη στιγμή που θα ανοίξουμε την πόρτα μέσα μας και θα αφήσουμε ελεύθερα όλα αυτα τα συναισθήματα να βρούν το δρόμο τους . Δεν θα χρειαστεί να τους τον δείξουμε εμείς ..ξέρουν ..κάθε μέρα και νύχτα κάνουν όνειρα για εκέινη τη στιγμή..της ελευθερίας χωρίς φόβο..μα με λαχτάρα και θάρρος . Ζούμε για τη στιγμή που θα νικήσουμε τη μάχη ...και θα πάρουμε τη ζωή μας πίσω..τότε μόνο θα είμαστε ζωντανοί μονο και μόνο γιατι αγαπάμε τη ζωή.

Σταυρούλα Φραγκουδάκη 

Posted in: Λόγια Καρδιάς