9:51 μ.μ.
enaparamithi
Παραδοσιακά την πρώτη του Μάη κρεμάμε στην εξώπορτά μας στεφάνι από
λουλούδια για να υποδεχτούμε αυτόν τον μήνα που είναι ο μήνας των
λουλουδιών και εξαγγέλει τον ερχομό του καλοκαιριού. Από πού όμως πήρε
το όνομά του και γιατί κρεμάμε στεφάνι;Ο μύθος για τον Μάη
Ο Μάης ονομάστηκε έτσι απ την Ρωμαική θεότητα Maja, πού ήταν η Ελληνική θεότητα Μαία η μητέρα του Ερμή. Σε αυτό το μήνα οι παππούδες μας έβαζαν τον αντίστοιχο μήνα Μουνιχιώνα και τον Θαργιλιώνα.
Το όνομά του σήμαινε ο μήνας που ο ήλιος καίει και γεννάει.
Οι παππούδες μας ήταν ,όπως ξέρουμε, φανατικοί φυσιολάτρες και με τόσα
λουλούδια γύρω τους φυσικό ήταν να ξεχύνονται στις εξοχές και να
απολαμβάνουν τις ομορφιές της φύσης. Μιά γιορτή ήταν ότι πιό φυσικό
αυτές τις μέρες,δεν νομίζετε;
«Pόδον, άνθος των ερώτων
αναμίξωμεν τω Bάκχω
ρόδον, ω+ ωραίον άνθος
ενθέντες τοις κροτάφοις
ευθυμήσωμεν εν τούτοις»
εξυμνεί ο Ανακρέων
Όπως ήταν φυσικό σιγά σιγά έγινε και επίσημη γιορτή στην Αθήνα, τα ανθεστήρια όπου εκεί οι κοπέλλες αναστούσαν τον σκοτωμένο Ευάνθη (δεν ήταν άλλος απ τον Διόνυσο) ραίνοντάς τον με άνθη και φορώντας του στεφάνια από λουλούδια στο κεφάλι. Μετά παρακαλώντας, πότε με γοερά κλάματα και πότε με τραγούδια να αναστηθεί, χόρευαν γύρω του μέχρι που ο νέος αναστηνόταν. Πήγαιναν μετά με αγκαλιές λουλούδια στην Ακρόπολη.
Από αυτή την γιόρτη έμεινε το στεφάνι.
Στά μετέπειτα χρόνια ο λαός μας πίστευε πως τον Μάη μήνα μπορούσαν να έρθουν και καλά και κακά πραάγματα και δεν παντρευόντουσαν γιατί έλεγαν πως τέτοιο μήνα παντρεύονται και τα ζώα. Γιά να ξορκίσει λοιπόν το κακό, πού ίσως ερχόταν, έφτιαχναν στεφάνια από σκόρδο και τσουκνίδα και αγριολούλουδα και το κρεμούσαν στην εξώπορτά τους.
Εξ ού και το σημερινό έθιμο του μαγιάτικου στεφανιού.
«Pόδον, άνθος των ερώτων
αναμίξωμεν τω Bάκχω
ρόδον, ω+ ωραίον άνθος
ενθέντες τοις κροτάφοις
ευθυμήσωμεν εν τούτοις»
εξυμνεί ο Ανακρέων
Όπως ήταν φυσικό σιγά σιγά έγινε και επίσημη γιορτή στην Αθήνα, τα ανθεστήρια όπου εκεί οι κοπέλλες αναστούσαν τον σκοτωμένο Ευάνθη (δεν ήταν άλλος απ τον Διόνυσο) ραίνοντάς τον με άνθη και φορώντας του στεφάνια από λουλούδια στο κεφάλι. Μετά παρακαλώντας, πότε με γοερά κλάματα και πότε με τραγούδια να αναστηθεί, χόρευαν γύρω του μέχρι που ο νέος αναστηνόταν. Πήγαιναν μετά με αγκαλιές λουλούδια στην Ακρόπολη.
Από αυτή την γιόρτη έμεινε το στεφάνι.
Στά μετέπειτα χρόνια ο λαός μας πίστευε πως τον Μάη μήνα μπορούσαν να έρθουν και καλά και κακά πραάγματα και δεν παντρευόντουσαν γιατί έλεγαν πως τέτοιο μήνα παντρεύονται και τα ζώα. Γιά να ξορκίσει λοιπόν το κακό, πού ίσως ερχόταν, έφτιαχναν στεφάνια από σκόρδο και τσουκνίδα και αγριολούλουδα και το κρεμούσαν στην εξώπορτά τους.
Εξ ού και το σημερινό έθιμο του μαγιάτικου στεφανιού.
Posted in: Το Διάβασες;
