Ο Οργανισμός Εκπαίδευσης Δια Βίου Μάθησης Πολιτισμού Αθλητισμού Δήμου Λήμνου δημιουργεί λέσχη ανάγνωσης για παιδιά, η οποία θα λειτουργήσει στην αίθουσα αρχείου Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου (κτίριο Σαχτούρη, Σαρρή 1, πλησίον Ρωμέικου Γιαλού), δίνοντας την ευκαιρία στους μικρούς μας φίλους να εξερευνήσουν το κόσμο των παραμυθιών και μέσω αυτών να αναπτύξουν τη συναισθηματική νοημοσύνη τους. Σε αυτό το ταξίδι οδηγός τους θα είναι η συγγραφέας-αφηγήτρια παραμυθιών Σταυρούλα Φραγκουδάκη. Η κυρία Φραγκουδάκη έχει επιτυχή πορεία αρκετών χρόνων σε νηπιακά και παιδικά τμήματα λέσχης ανάγνωσης καθώς υπήρξε υπεύθυνη σε μεγάλη βιβλιοθήκη της Αθήνας, όπου καλλιεργούσε τη φιλαναγνωσία στα παιδιά και τους προήγαγε τη συναισθηματική νοημοσύνη μέσω των παραμυθιών. Οι αφηγήσεις της στο νησί μας αυτά τα τρία χρόνια που την έχουμε κοντά μας στους παιδικούς σταθμούς εντυπωσίασαν μικρούς και μεγάλους.
Η λέσχη ανάγνωσης θα απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 4-6 ετών. Εκτός από την ανάγνωση και συζήτηση, τα παιδιά απασχολούνται με δημιουργικό παιχνίδι και δραστηριότητες πάνω στο θέμα του εκάστοτε βιβλίου.
Στόχος μας είναι να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με το βιβλίο και να μπορέσουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους .
Η προώθηση της φιλαναγνωσίας στο νησί μας υπήρξε μεγάλη επιθυμία της αείμνηστης Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου και με τη λειτουργία λέσχεων φιλαναγνωσίας στον χώρο που αφιερώθηκε στη μεγάλη λημνιά λογοτέχνιδα, τιμούμε την παρακαταθήκη της και κάνουμε πράξη την πολύ σημαντική αυτή επιθυμία της να έρθουν μικροί και μεγάλοι πιο κοντά στο βιβλίο, ως κυρίαρχο φορέα πνευματικότητας.

2023

Read more »

Χαθήκαμε !!!

 

Μας χάσαμε !!! 

Η ζωή μας κρυμμένη πίσω από ένα δάκτυλο...ένα δάκτυλο με τόση δύναμη .Ένα touch ...χαρίζουμε χαμόγελα με το δάκτυλο...απαντάμε με το δάκτυλο...αγαπάμε μια φωτογραφία...κλαίμε σε μια ερώτηση που δεν απαντήθηκε ποτέ...ένα διαβάστηκε και ύστερα σιωπή... μια αναμονή που σκοτώνει συναισθήματα που δεν ζουν χωρίς να κουνήσουμε το δάκτυλο ...Η ζωή μας πίσω από τα «έξυπνα τηλέφωνα» που έκαναν εμάς μωρούς και δειλούς. Μια ψευδαίσθηση...μια ψεύτικη πραγματικότητα που τη θέλουμε στη ζωή μας ...για να χαμογελάσουμε ..να είμαστε καλά ...να αγαπήσουμε ...να φλερτάρουμε ..να υπάρχουμε από το πρωί που ξυπνάμε ως το βράδυ που θα κοιμηθούμε...

Που το χάσαμε ;...δώσαμε τη δύναμη σε λάθος "έξυπνο"...

Ή μήπως τελικά αν σταματήσουμε να του δίνουμε τη δύναμη μας ...αυτή που έχουμε μέσα μας ...και βγούμε στον έξω κόσμο μόνοι χωρίς αυτό ...θα είμαστε μόνοι και άγνωστοι...

Μα αν χαμογελάσουμε...ζήσουμε...χαρούμε ...γευτούμε ...αγαπήσουμε αυτό που βλέπουμε ...μακριά από εκείνο το "έξυπνο" μήπως η ζωή μας επανέλθει στη ζωή που μας στέρησε...που μας έκλεψε...

Θέλει δύναμη και κότσια
να ξεκινήσεις μια νέα ζωή...ή να ξεκινήσεις τη ζωή σου απ' την αρχή...όπως τότε...

Δική σου η ζωή ...δική σου και η επιλογή..

✍️ Σταυρούλα Φραγκουδάκη

Read more »

Έναν καιρό και μια φορά....

 Γιατί κάθε ιστορία έχει δύο πλευρές!

 Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι’ αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ τακτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που κλασικά παράτησαν δυο εκδρομείς, άκουσα βήματα.

Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα μια μικρή κοπέλα να έρχεται, κρατώντας ένα καλάθι.

Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή, γιατί φορούσε αστεία κατακκόκινα ρούχα και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά τη σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα.

Τη ρώτησα ποια ήταν, από πού ερχόταν κ.τ.λ.

Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που έμενε λίγο πιο κάτω και της πήγαινε φαγητό.

Βασικά, μπορεί να ήταν και έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε πολύ ύποπτη μ’ αυτά τα ρούχα.

Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη περίεργα.

Την άφησα να συνεχίσει, αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της.

Όταν συνάντησα τη συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημα μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα.

Η γριούλα δέχτηκε να κρυφτεί ώσπου να τη φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι.

Όταν έφτασε η Κοκκινοσκουφίτσα, την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν ήδη στο κρεβάτι, ντυμένος γιαγιά.

Το κορίτσι ήρθε και μόλις με είδε είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά.

Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε, αλλά προσπάθησα να είμαι ευγενικός.

Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα.

Δηλαδή έδειχνα ότι τη συμπαθούσα και ήθελα να πιάνω καλά αυτά που λέει.

Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι, για τα γουρλωτά μου μάτια.

Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι’ αυτή τη μικρή, που ενώ ήταν γλυκιά ήταν και τόσο κακοήθης.

Παρ’ όλα αυτά, έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να τη βλέπω καλύτερα.

Η επόμενη προσβολή στ’ αλήθεια με νευρίασε.

Έχω κάποιο κόμπλεξ για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση.

Με ρώτησε γιατί έχω τόσο μεγάλα δόντια.

Ξέρω ότι θα έπρεπε να μη χάσω την ψυχραιμία μου, αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να τη φάω.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να το φτάσω για να το ηρεμήσω.

Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα.

Ξαφνικά όμως ανοίγει η πόρτα με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν μπροστά μου με το τσεκούρι του.

Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει το μπελά μου.

Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα σφαίρα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία.

Όμως αυτή η γιαγιά ποτέ δεν είπε την αλήθεια.

Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός.

Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν.

Δεν ξέρω τι έγινε το κακοήθες κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν πέρασα καλά από τότε.

Έτσι, αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου, μήπως και σώσω τη φήμη μου, έστω και τώρα.

Και να θυμάστε: μην πιστεύετε κανέναν, αν δεν ακούσετε και την άλλη πλευρά.

Μπορεί να είναι παραμύθι.

Με εκτίμηση

Ο Λύκος

Read more »

"Το άρωμα της ζωής είναι αλμυρό" Της Σταυρούλας Φραγκουδάκη

 Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο "Αγκυροβολημένα Όνειρα" μου ζήτησαν από ένα περιοδικό να μιλήσω για την ποίηση και για το βιβλίο μου. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πιάσω το βιβλίο στα χέρια μου . Ήταν η πρώτη ποιητική μου συλλογή ,μύριζε αλμύρα . Είναι γεμάτο χρώμα μπλε . Ο ουρανός και η θάλασσα ξεχειλίζουν από τις σελίδες του . Αυτή η τεράστια μπλε έκταση βοηθάει στο να αποφορτίζεται το μυαλό , να ηρεμείς και να νιώθεις ελεύθερος . Βλέποντας αυτή την εικόνα της θάλασσας και του ουρανού να είναι σε παράλληλες ευθείες ,δεν γινόταν να μην γράψω ποίηση . 

Η έμπνευση μου για να γράψω , είναι η ζωή και η ζωή είναι σαν τη θάλασσα . Ανατρεπτική , άδικη και σκληρή πολλές φορές  αλλά και τόσο προκλητικά εθιστική , που θες να ρουφήξεις κάθε σταγόνα της . Σαν τη θάλασσα και αυτή ,πότε φουρτουνιάζει και πότε γαληνεύει . Το σίγουρο είναι ότι μετά από κάθε φουρτούνα της ζωής , γίνεσαι πιο δυνατός -βράχος , όπως λέει και ένα ποίημα μου . Γίνεσαι πιο αποφασισμένος να αλλάξεις όλα όσα περνούν από το χέρι σου και σου δυσκολεύουν τη ζωή. Η ανθρώπινη λαχτάρα μας στο να χαρούμε μόνο της καλές στιγμές είναι εκεί ακριβός που χάνουμε κάποιες φορές την ουσία της ύπαρξης μας και της συνύπαρξης μας . 

Μέσα μας , όμως είναι οι λύσεις για όλες τις φουρτούνες μας . Τα νερά που κολυμπάμε δεν είναι πάντοτε ρηχά , ούτε καθαρά . Μόνοι μας θα μάθουμε να επιπλέουμε στην επιφάνεια της καταγάλανης θάλασσας και να αντικρίζουμε τον απέραντο ουρανό . Εκεί στην επιφάνεια είναι και οι λύσεις για τις δυσκολίες που θα έρθουν και θα προσπαθήσουν να μας βουλιάξουν, αλλά εμείς τόσα χρόνια μάθαμε να κολυμπάμε και να συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα . 

Κάπου εκεί , λοιπόν , εμφανίζονται τα όνειρα , στην προσπάθεια μας να κρατηθούμε στην επιφάνεια και να μπορέσουμε να σηκώσουμε την άγκυρα που μας κρατάει ακόμη στο νερό . Είναι εκεί για να μας δείξουν πως ήρθε η ώρα να ανοίξουμε φτερά και να ξεκινήσουμε το ταξίδι . Εκείνο το ταξίδι που από τη στιγμή της γέννησης μας έχουμε ξεκινήσει και προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να το κάνουμε όσο πιο ανώδυνο ... όσο πια γαλήνιο, στο βαθύ μπλε του πελάγους και το καταγάλανο του απέραντου ουρανού . 

Εδώ έχει λόγο η ποίηση . Μας χαρίστηκαν τόσες εικόνες που δημιουργούν τόσα συναισθήματα γύρω μας που όλα τους με μαγικό τρόπο πρέπει να αποτυπωθούν σε ένα χαρτί . Πρέπει να διαβαστούν και από άλλα μάτια , να αγγίξουν και άλλες καρδιές και να ταξιδέψουν πολλές ψυχές ακόμα . Ποίηση ...προέρχεται από τη λέξη ποιέω-ποιώ...που σημαίνει δημιουργώ , φτιάχνω κάτι από την αρχή . Λέγοντας ,λοιπόν την λέξη ποίηση , μου έρχεται στο μυαλό η λέξη ΖΩΗ. 

Άρα ΖΩΗ =ΠΟΙΗΣΗ!!!!

Σταυρούλα Φραγκουδάκη 2019

Read more »

Υπομονή ...μεγάλη αρετή!!!

Μια απλή λέξη ...υπομονή ! Τόση δύναμη έχει η λέξη αυτή ..όταν την κατέχεις σίγουρα θα καταφέρεις πολλά ..Κάτσε στη γωνιά σου και περίμενε ..η γάτα μπορεί να περιμένει ώρες αμέτρητες και να κοιτάζει τη τρύπα του ποντικιού με απέραντη υπομονή..Εσύ γιατί όχι ..; Πάρε βαθιές ανάσες και περίμενε..αυτό που περιμένεις .. αυτό που θες το βλέπεις μπροστά σου απλά δεν μπορείς να το έχεις ..να το υλοποιήσεις...να το χαρείς..μη ξεχνάς ότι η υπομονή θα καταφέρει περισσότερα από τη δύναμή μας .Αυτή είναι η δύναμή μας απλά ...η υπομονή! Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε ..τόσο πιο εύκολα θα μετατρέψουμε την απελπισία σε αρετή ..στην αρετή που τη λέμε υπομονή.

Σταυρούλα Φραγκουδάκη

Read more »

Η παραμυθού του παραμυθιού (της σελίδας " Ένα παραμύθι θα σας πω" )Σταυρούλα Φραγκουδάκη

 Ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε την παραμυθού μας . Το κορίτσι που βρίσκεται πίσω από τη σελίδα " Ένα παραμύθι θα σας πω " .Τη νεράιδα που εδώ και 7 χρόνια με το μαγικό ραβδάκι της κάθε μέρα καλημερίζει και κάθε νύχτα καληνυχτίζει όλα τα πλάσματα που την διαβάζουν σκορπώντας αισιοδοξία και ελπίδα εκεί έξω. Η Σταυρούλα Φραγκουδάκη συγγραφέας και αφηγήτρια παραμυθιών είναι η παραμυθού της παραμυθοχώρας μας . Της χώρας που μπορεί να ταξιδέψει όσους την διαβάζουν σε τόπους εκτός πραγματικότητας με τις εικόνες της μα και αλήθειας με τα λόγια της . Λόγια που αγγίζουν τη καρδιά . Έχει καταφέρει με τρόπο μαγικό να δέσει αρμονικά στη ζωή της την ποίηση και το παραμύθι.Το πρώτο της βιβλίο "Αγκυροβολημενα Όνειρα " προκειτε για μια ποιητική συλλογή και το δεύτερο "Το πιο γλυκό γράμμα " παραμύθι . Την Άνοιξη θα βγει στα βιβλιοπωλεία το δεύτερο παραμύθι της , και αυτή τη στιγμή ετοιμάζει δύο ποιητικές συλλογές ακόμα . Όταν μιλάμε μαζί της και τη ρωτάμε τι της δίνει τόση έμπνευση ...η απάντηση πάντα είναι η ίδια ... "η ζωή , σε κάθε μου ανάσα κάτι έχω να γράψω". 

Αφηγήσεις της βρίσκονται στο youtube στο κανάλι της σελίδας Ένα παραμύθι θα σας πω https://www.youtube.com/channel/UCbduTqr7SBp7r1wUXljjTEA .  Παραμύθια μα και ποιήματα ταξιδεύουν με τη φωνή της σε έναν κόσμο λίγο διαφορετικό από το συνηθισμένο και αυτό την κάνει αγαπητή στο κοινό της . Όταν την ρωτούν που οφείλει την επιτυχία της σελίδας ...απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη στην αγάπη μου γι αυτή και γι αυτούς...για όλους αυτούς με διαβάζουν και είναι κάθε μέρα εκεί . 'Έχει μια σχέση με το κοινό της ανεξήγητη ..δεν την γνωρίζουν ούτε τους γνωρίζει αλλά την περιμένουν και τους περιμένει . Σαν το χάπι της ημέρας ...

τα βιβλία της μπορούμε να το βρούμε εδώ:

https://www.pigi.gr/product/agkirovolimena-oneira/

https://www.epistrofibooks.com/product/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%bb%cf%85%ce%ba%cf%8c-%ce%b3%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%bc%ce%b1/

Read more »

Μια φορα και εναν καιρο ήταν η κυρια γκρίνια !

Σε μια χώρα μακρυνή ζουσαν άνθρωποι πολλοί που όλη μέρα και νύχτα γκρίνιαζαν για την κακή τους τύχη και τα έβλεπαν όλα μαυρα ...σε αυτό το σημείο κανω παυση και τονίζω οτι ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι η μοιρα του . Μέσα σε ενα χρόνο βιώσαν 2 καραντίνες ...ούτε στα όνειρα τους ..και εδώ έρχεται η ζωή με το ανατρεπτικό σενάριο για όλους μας..Ομως αυτο δεν μπορουσε να συνεχιστεί ...η γκρίνια ήταν πολύ ...και το μυστικό ένα !!!Αν ο καθένας τους σταματούσε να γκρινίαζει τότε θα άλλαζαν πολλά ...Η αρνητική ενέργεια θα σταματούσε ...Επρεπε να μπουν στη διαδικασία προσαρμογής ,αποδοχής και ανεύρεσης νέων τρόπων διαχείρισης και απόλαυσης της καθημερινότητας τους .Όσο γκρίνιαζαν ήταν σαν να μαγνήτιζαν πνω τους προβλήματα και δυσκολίες . Μην ξεχνάμε πως η ζωή όπως την κοιτάμε μας κοιτάει . Της χαμογελάμε ...μας χαμογελάει !Πολλές φορές μας άπλωσε το χερί και δεν το πήραμε χαμπάρι γιατί γκρίνιαζαμε για την μοιρα μας . Ας βρούμε τις στιγμές που είχαμε χάσει για άλλη μια φορά ..πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε στην πρώτη καραντίνα και δεν τα καταφέραμε ..έμειναν μισά..μόνο γκρίνια μην υπάρχει γιατι δεν βοηθάει πουθενά. Ανοίξτε τα παράθυρα σας και αναπνεύστε αέρα ..είμαστε ελεύθεροι ..δεν μας κλείσαν τα μάτια αγαπημένοι μου ..όλα μπορούμε να τα δούμε ..μέσα στα μάτια μας ο κόσμος όλος ...μόνο τα μάτια βλέπουν την αλήθεια ...ακόμα και πίσω απο τις μάσκες ..τα μάτια μας μαρτυρούν μόνο αλήθειες . Όσοι πιστεύουν οτι κρυβόμαστε πίσω απο τις μάσκες ..κάνουν λάθος ..τώρα να μας δω που πρεπει να μιλάμε με τα μάτια ... όλα αυτα τα χρόνια ποτέ δεν κοιτάξαμε στα μάτια για να δούμε πιο βαθιά ...πίσω απο τα λόγια ... Μήπως ήρθε η ώρα; Μήπως πρεπει να σταματήσει να μας επισκέπτεται η κυρια γκρίνια ..δεν την θέλουμε πια στη χώρα μας αρκετα μας εχει κάνει ..τίποτα καλό δεν εφερε μαζί της ..το μονο που μπορεί να μας κάνει είναι να μας αρρωστήσει και όχι απο το κορονοιό αλλα να μας αρρωστήσει την ψυχή. Ας της κλείσουμε την πορτα και ας ανοιξουμε τα παράθυρα μας να  εισπνεύσουμε αέρα και να εκπνεύσουμε αισιοδοξία !

Σταυρούλα Φραγκουδάκη

Read more »

Posted in: Λόγια Καρδιάς